ջունուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ջու•նուն
- Արարատյան, Թբիլիսի՝ խենթ, խելացնոր ◆ Յիս մե էշխի ջունուն իմ։ (Սայաթ-Նովա)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- ջունուն անել - խենթացնել, խենթ դարձնել ◆ Սայաթ-Նովուն ջունուն արիր։ (Սայաթ-Նովա)
- ջունուն դառնալ, ջունուն ըլիլ, ջունուն էլնել Արարատյան, Լոռի՝ - խենթանալ, գժվել ◆ Մին էլ վառվեց ու ջունուն դառած վեր կալավ ջան գյուլումը էսպես։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Էշխիցդ ջունուն դառած, գիշեր-ցերեկ հաղ եմ ասում։ (Միսկին-Բուրջի) ◆ Էշխեմետ ջունուն իմ էլի: (Սայաթ-Նովա)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։