ջուվար
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒuˈvɑɾ]
վանկեր՝ ջու•վար
- Ղարաբաղ՝ մարդ ◆ Էտ պարիկամեն ջուվարնեն էտ մարթին քշտին ըսկսում ըն թոթն ըսեղավ օտելը։ ՆԼՂԺբ ◆ Մին մարթու կնեգյ շատ թարս ջուվար ա ինում։ ՆԼՂԺբ ◆ Դերը տըսնաս ա, վեր կընեգյը շատ ա ղաշանգյ, թուղես չի, թա տանան տուս կյա, մին տեղ քյինի, մին ջվար տեսնա։ Հժհք
- Հավարիկ, Քանդակ՝ գզիր
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։