ջուրք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒuɾkʰ]
վանկեր՝ ջուրք
- զգեստի՝ սրբիչի՝ թաշկինակի եզրերին ոսկեթել զարդերով կար ◆ Հոն կը լվացվեր տիկնիկը, երեսըսբելով բարակ կտավներով ոսկեզօծ ջուրքերով բանված։ Տյուսաբ
- Նոր Նախիջևան՝ գունավոր լայն գիծ թաշկինակի շուրջը
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- ծանր ջուրք, լայն ջուրք, որը շատ աշխատանք է պահանջում
- ձեռքի ջուրք
- ձեռքի շնորհք, ձեռքով ընտիր բաներ պատրաստելը ◆ Ընթավուր ձեռքի ջուրք ուներ, ընթավուր սուր միտք ուներ, որ ամենքը զարմացել էին նրա վրա ու ասում էին, թե նրա շնորհքը տվովի ա։ Հժհք
- ձեռքի գործ, մեկի ձեռքի բանված ◆ Ըրիցանց Ծատուրի ձեռքի ջուրքն ա։ (Խաթաբալա)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։