ջրատում
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɾɑˈtum]
վանկեր՝ ջ(ը)•րա•տում
- ջուրը կտրելը
- Խարբերդ՝ ջուրը գոլորշիանալը, ջուրը պակասելը ◆ Այս քաղցուն է ահա, զոր տաշտերով կը դնեն բարկ արևին տակ, որուն ջերմության ազդեցությամբ կ'եփի այսինքն կը ջրատի, շոգիացմամբ, և ոչ թե կ'եռա, այս ջրատումով կը թանձրանա, և մածուցիկ զանգվածի մը կը վերածվի։ Համո Սահյան
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։