ջրխոթան
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɾχɔˈtʰɑn]
վանկեր՝ ջ(ը)ր•խո•թան
- Մուշ, Վան՝ արագիլի մեծության շատ ուժեղ լողացող թռչուն, որը սնվում է ձկներով, կտուցի տակ պարկ ունի, որի մեջ որսը հավաքելով տանում է ձագերին, ձկնկուլ ◆ Ջրխոթան թափ տվեց իր թևերուն ասաց.- «Մի դպիք իմ մանրիկ ձագերուն, ես նավավարն եմ պարոն կիվիվուն»։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։