ջրտուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ջըր•տուն
ջրտուն1
[խմբագրել]- Արարատյան, Վան՝ ջրաղացի ստորին հարկը, որտեղ պտտվում է կոնդը, շողտուն, ջրաղացի ներքևի մասը, ուր ջուրը անիվներին զարկվելով քարերը պտտեցնելով դուրս է հոսում ◆ Ջղիրենց Պարիկ գիշերմ' աղուն բարձե կերթա ջաղաց։Մի ավեր ջաղցի մը ջրտան կը նստի, կտոր ըմ հանգ առնի։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- քիչ կեր ջաղաց, քիչմ' էլ էկան ջրտունը վեր, Վան՝ - ամեն տեղ լցվել են, մարդ դրանց ձեռքից հանգստություն չունի
ջրտուն2
[խմբագրել]- Դերսիմ՝ երկար պոչով փոքր թի, որով արտերն են ջրում, պոչի երկարությունը նպաստում է հեռվից ջրին ուղղություն տալուն ◆ Խամող անող մարդը ձեռքին կրում էր թաթը նեղ, երկու մետր երկարություն ունեցող ջրտունք (փայտե փոքր թի)։ (Եղիազար Կարապետյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։