Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ջ(ը)ր•ֆոր

Մուշ՝ ջրհոր ◆ -Դե արի տենանք որըս ենք էս ջրֆորիցը ջուր հանըմ, որ հաց ուտենք, խմենբք, էրթանք։ Հժհք ◆ Որ խմեի այն ջիշվորեն ... պի լավնայի։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Ջխվեր մ'ունիմ մեջը օձ մի կա, օձուն բերանն ա մարգարիտ մի (հանելուկ-ճրագ)։ Արշակ Ալպոյաճյան ◆ Էդ տեղ մեկ ջրխոր կեր, ջորիք լե ծարավ ոին, էդ ջրխորին լե մեկ սովորուտեն կեր որն օր մտեր մեջ, դուս չէր հ'իկեր։ Հժհք ◆ Տենում ա մին ճրավեր, սա կռանում ա, ճըրըվերըմը իրեք դոնըմ ասում. -Բագյլարը բաշեն պոզ օնի։ Հժհք

ջրհորի սատանա, Մուշ՝ շատ տգեղ՝ այլանդակ (մարդ, կին) ◆ -Էդ խդեր գեշ կնիկ չըմ տեսի, սատանա է, ջրհորի սատանա։ Հժհք
խեվը մեկ քար մը ձըգիլ է ջիշվորը ու քառսուն խելքովը չի գիդացի զան դուս հանելու, հիմարի՝ խենթի մեկը մի սխալ է արել ու խելոքների մի բազմություն չի կարողացել այն ուղղել

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։