ռավուշ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [rɑˈvuʃ]
վանկեր՝ ռա•վուշ
- Ղարաբաղ՝ դեմք, կերպարանք ◆ Բայց խեղճ մարդ, ես ոնց որ ռավուշիցըդ տեսնում եմ՝ քո քարը ծովն ընկավ։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- ռավուշը հեչ չի բացվում, շատ մռայլ է, տրամադրությունը ընկած է ◆ Թագավորի աղջիկը տեսավ, որ հերը շատ միտք կէնե ու ռավուշը հեչ չի բացվի։ Հժհք
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։