սախատ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սա•խատ
- Մոկս՝ խեղանդամ, հաշմանդամ ◆ -Այ որդի, մեզ կնախատեն, առանց ձեռներս ա, կասեն «Թագավորի տղեն գնաց, սախաթ ախչիկ առավ»։ Հժհք ◆ -Էլյան տյարձան, ընցկուն սյախկաթ էկին տուն Ահ
- Վտանգավոր
- Փչացած, անպետք (ապրանք, գործիք) ◆ -Էլա իսա էս սախաթ ապրանքը սաղի տե՞ղ պիտի տայի։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- Պակասամիտ
- հիվանդ, հիվանդոը (կենդանի)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- Սախատ ըլել, անդամալույծ դառնալ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։