Jump to content

սակարակ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սա•կա•րակ 

  1. կլորավուն ու փայըե խցան, որով փակում են տիկի, պորտի և ետևի անցքերը, կալնիչ ◆ երկու սակարակ շինիլ կտաս, մինը պորտի համար, մինը՝ ոտքի Սահակ Ամատունի
  2. Կարին, Շիրակ՝ փայտե կուժի ծածկաց տեղը կպցրած պայտի կտոր

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։