սաղրի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սա•ղրի
- Շամախի՝ գավակ, մջեջք ◆ Ձին քշեց էն գլուխը, ձիու սաղրու հետ դզվեց, թամքի միջին կաննեց ու գուրզը քցեց։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Դա պատն հանց էն դիհը, դառավ էն աղվեսը պոչը քցեց սաղրուն ու փախավ ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- գրավակի՝ ազդրի մոտը
- կենադանիների (եշի, ձիու կամ ջորուգավակի) մորթուց պատրաստած կաշի՝ պուտ պուտ երեսով
- այո կաշուց պատրաստած՝ կարած ◆ Էլ ետ հիքնիքը լցվեցին քոմա կարմիր ու սաղրի մաշիկներով։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Բեկը նրան մի ջուխտ սաղրի չմուշկ է պատվիրում կարելու։ (Շիրվանզադե) ◆ Եվ սաղրի քոշերը, որոնցով տնից ճանապարհ էր ընկել։ (Ակսել Բակունց)
- Մեղրի, Կարճևան՝ ողնաշար
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։