սաղ սալամաթ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սաղ•սա•լա•մաթ 

1. ողջ առողջ ◆  Հինգ տարին որ թըմմում ա, բերում սաղ-սալամաթ տալում ա էրեխին Քեռի-Թորոսին։ (Ահ.) ◆ -Խնամի ջան, ասեց, սաղ սալամաթ ձեր ամանաթ ձեզ եմ տալի։ (ՊՊ) ◆  Աչքերը սաղ-սալամաթ աչքեր ըն տըեռալ։ (Հժհք.)
2. անվնաս ◆  Վարթաբերդը իստի ուստայութունավ քյաթա, թըրթերուկը սաղ-սալամաթ պիրում ա հասցնում սիրածին։ (Հժհք.) ◆  Ձեր քարվանի տուտն Տրպիզոն հասնի. Ուղտերը ղաթարով, ջորիքը բարձած, Բեռները լիքը, թայերը տոլու Միշտ սաղ սալամաթ ձեր դռանը չոքի։ (ԽԱ)
3. կենդանի, ողջ ◆ Վուվ վուեր դարը սաղ-սալամաթ պըռնի, պերի իմ պալատը, Ես Խոստանասեմ, ախչկաս Հոժար կամքովս տամ իրան։ (ՔՕ) ◆  (Օրոցքը) շիտկեցին, տեսան, որ էրեխէն իրան հըմար սաղ սալամաթ քնած։ (Հժհք.)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։