սամի

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [sɑˈmi]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սամի

վանկեր՝ սա•մի 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *k՛amiiā՝ *kam- (*kem-) «ձող» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն çámyā «գավազան, փայտե սեպ», ավեստերեն simā «լծասարքի մի մաս», հունարեն κάμαξ՝ «ձող, փայտ», միջին վերին գերմաներեն hamel «ձող»։

Գոյական

1. լծի երկու ծայրերի զույգ անցքերից անցկացվող և եզան պարանոցը երկու կողմից գրվող փայտե զույգ ձողիկներից յուրաքանչյուրը

Հոմանիշներ

1. (գվռ․) սամիք, ականոց, ծամ, կռկալ, կրկալ, լծափայտ

Արտահայտություններ

1. սամի կոտրել - Վան, Պապեն՝
   1. կարգից դուրս գալ
   2. սաստիկ մրսել
2. սամու տակ դնել - սանձել, սանձահարել, զսպել ◆ Տղան շատ էր գժություն անում, ամուսնացրին, սամու տակ դրին: (Ստեփանոս Մալխասյանց)
3. հայր սուրբ սամին - Սեբաստիա՝ մեկի անցանկալի արարքը՝ գործողությունները զսպելու արտահայտություն, զգուշացման արտահայտություն՝ նախկինում պատահած տհաճ դեպքը հիշեցնելով

Բաղադրյալ բառեր
սամետի

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։