սանգար
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սան•գար
- Ուրմիա՝ ամրություն, պատվար ◆ Խլղարաքիլիսեն բերդ ու էր չունենալով սելեր ու քութան իրար վրա էր դրել սանգար կապել։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Խըրեղեն ծին թըռավ հավան, Սանգյառներեն ընցավ քյաս ղուշ։ (Քյոռ Օղլի) ◆ Քյուչաները սանգյառ կապին, Հարյանեն բարաբաստ արին։ (Քյոռ Օղլի)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։