սանդրակատար
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑndɾɑkɑˈtɑɾ]
վանկեր՝ սանդ•րա•կա•տար
- Վան՝ սանրաձև կատար ունեցող թռչուն, սանրիկ, հոպոպ ◆ Սանրակատար բուբուն անհանգիստ կ'ոստոստե և անդադար կաղաղակե՝ «բու, բու»։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
վանկեր՝ սանդ•րա•կա•տար