սառից
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑˈrit͡sʰ]
վանկեր՝ սա•ռից
- Ղարաբաղ՝ սառույց ◆ Գետերի, առվըների երեսները սառիցը մեկ գազ էկել, հաստացել ․․․ էր։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ չորս ղոլնիս ծուն ու սառուծ։ Համո Սահյան
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- սառից կտրվել
- սառել
- սառչել, չորանալ, փետանալ ◆ Կուռն ու ճուռը դող ընկավ, գլուխը պտիտ էկավ, ռանգը ձին դառավ (գունատվեց), սառից կտրվեց, մնաց։ (Պերճ Պռոշյան)
- սառից վրա գրել
- սառցին գրել, տվածը ուրանալ, վերցրածը ետ չտալ ◆ Տված ցորենս սառցին գրեց։ Սահակ Ամատունի
- սառուց չեմ հո, հալվեմ, ասվում է որպես խղճահարական արտահայտության պատասխան․ չեմ վախենում, կդիմանամ, ամուր եմ, նուրբ ու նազով չեմ ◆ Շոք ա, հունձ մի՜անիլ։ ◆ Սառուց չեմ հո, հալվեմ։ Սահակ Ամատունի
- սառցի վրա նստեցնիլ Թբիլիսի՝ դատարկ թողնել
- սառցի քաշել, առևտրի կամ որևէ գործի մեջ խաբել, վնաս տալ ◆ Նրանից հեռու կաց, քեզ սառցի կքաշի։ Սահակ Ամատունի ◆ Վնաս, որց վնաս․ սառցի էր քաշել։ Սահակ Ամատունի
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։