սարասկյար

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սա•րասկ•յար 

  1. Վան՝ զորապետ, զորքի գլխավոր հրամանատար ◆ Արզրումա սարակյարին խղճացրել՝ աշխարհը ձեռին տվիրն էր բերել։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Թագավորի լաճ կանչեց ուր սարսաքար, սելեր դրստել իտու, 500 ջան էլ ասքան։ Սարաքարին ասաց, քո խաթուն տանես ուր խոր տուն, տու կը տառնաս։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։