Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սա•րե•սար

Արարատյան, Կարին, Ղարաբաղ, Հավարիկ, Ակն, Վան՝ սարից սար, մի սարից մյուսը ◆ Ման եմ եկել Սարեսար, կաթն եմ արել քեզ համար։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Սարե սար, ձորե ձոր, չոլե չոլ անցավ, տեղ չմնաց օր ոտքի տակ չըտար։ ՀԺհք
◆ Գլխե գլուխ, ծայրեծայր։ ◆ Սարգիս աղան ․․․ շատ ցավում էր, որ ․․․ չեր կարողանում ողջ շափաթը սարեսար ծոմ պահել։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Էրկու օր սարասար քուչեքն ընգած՝ թակ ու մհակավմին մինու ճարթըմ ըն փշըրմ։ (Տմբլաչի Խաչան)
Ղարաբաղ՝ ◆ Շատ թափառելով, շատ տեղերով շրջելով։ ◆ Էս փարին սըրըսար, չըլըչոլ կյալիս, հըսնում ա իրա հոր չոբանին։ ՀԺհք

սարեասր ընկնել, Ղրբ թափառական դառնալ, թափառել, տանից տեղից հեռանալով անբնակ՝ ամայի վայրերում թափառելա

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։