սարին
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑˈɾin]
վանկեր՝ սա•րին
- Խարբերդ՝ զով, հով ◆ Բա մի սարին տեղ չըլնի, մարդ մի կուճուր դընջնա։ Բնվ ◆ -Պահ, պահ, պահ, փա, մին տըես էն սարերան հի՞նչ սարին քամի յա կյամ է, լոխ ծաղկի վըետ ա։ Հժհք ◆ Խալխը բիթուն ... սարին տեղեր փախնին կը։ (Խաթաբալա)
- ստվեր, ստվերոտ տեղ ◆ Ծառին տակը մի վեչխար ա կյամ վըեր սարինումը նստի։ Հժհք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- սարի նստել, Խոտուրջուր՝ զովանալ
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։