սարկավ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑɾˈkɑv]
վանկեր՝ սար•կավ
- Կարին՝ արորի մասերից նեկը. ձվաձև մանյակաձև փայտ, որ կախում են ամոլի լուծից և նրա միջով անց են կացնում արորի շղթան, որպեսզի սա բարձր մնա և վարելու ժամանակ շղթան չընկնի լծկանների ոտներկ տակ ◆ Սարկավը ... կեչի կամ հացի փաքյտից է լինում. ավելկի մեծ է քան կանռիվը և ձևաձև։ Ահ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։