սարսաղութեն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [sɑɾsɑʁuˈtʰɛn]

վանկեր՝ սար•սա•ղու•թեն 

  1. Ղարաբաղ՝ սարսաղ լինելը
  2. հիմարություն, ապուշություն ◆ Էստու վրա մինձ սարսաղութին չէիր կանա անի։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Տուլաշին ճկատին պնդոթունը ու սուրսուղոթունը հու առակ ա տեռալ։ ԶՏ ◆ Հալիվորը ասըմ ա. - Չէ, սրանք ջիլիզ սարսաղութենը վրներուն հաստատում են, մարթը ոնց նարդվան կդառնա։ Հժհք
  3. սխալ՝ անհաշիվ բռնած գործ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։