Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սե•լա

Արարատյան, Կարին՝ հեղեղ ◆ Սելավն եկավ, կալատեղս քանդեց, մինչև հիմա էլ խանգարված է մնացել։ (Ակսել Բակունց) ◆ Մի օր ... սելաֆը գալիս ա, լցվում ամարաթների մեջը։ Հժհք ◆ Ձորում մեջ ուրանց բեռներ թափող մշկներ անճախ փախան, պրծան, մնացած դանկեր ու ջորիք սելավ տարավ, խեղդեց։ Հժհք ◆ Արունը սելավի պես գելնե կէրթա։ Հժհք ◆ Մի ընցնի նամարդ մարդու կարմնջով, Թող սելավը տանի քեզ։ Հժհք
(փխբ․) անսպասելի վրա հասած անհաջողություն, ամեն ինչ քանդող տանող սրբոց իրադարձություն ◆ Գլուխ պրծացնելու տարի ա, դուքանիս մեջը ծախեցի, առուտուրս վերջացրի, փողերն առնում եմ, որ գլուխս առնեմ քաշվիմ, ընչանք էս սելավն անց կենա, տեսնենք՝ գլխըներս ի՞նչ ա գալիս։ (Պերճ Պռոշյան)

սելաֆ շինել, շատացնել, հեղեղի պես թափել ◆ Ղրխբուլաղի ջուրը կշինեմ սելավ, էժան, բաժակը մի կոպեկ։ (Խաթաբալա)
մի ընցնի նամարդ մարդու կարմնջով, թող սելավը տանի քեզ, Կարին՝
նամարդին կըրմունջավն անց մեր կենալ, թող սելը քեզ տանե, Ղարաբաղ՝ ամենաանհյուս վիճակում էլ վատ մարդու օգնությունը մի ընդունի

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։