սեմիոտիկա

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [sɛmiɔtiˈkɑ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ սե•մի•ո•տի•կա 

Ստուգաբանություն

< семиотика < հուն․ sēmeiētikē ուսմունք նշանների մասին

Գոյական

1. գիտություն, որը զբաղվում է նշանային համակարգերի ուսումնասիրությամբ, ներառելով նաև լեզուն, որչափով լեզուն կարելի է դիտել որպես նշանային համակարգ (սեմիոլոգիա, սեմիոտիկա)
2. ուսմունք հիվանդությունների ախտանիշների և նրանց բնորոշ զուգորդությունների` համախտանիշերի մասին

Հոմանիշներ

1. սեմիոլոգիա
2. սիմպտոմոլոգիա

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
• Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։
• Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։