սեյրակ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɛjˈɾɑk]
վանկեր՝ սեյ•րակ
- Մեղրի՝ նոսր, իրարից հեռու, ոչ խիտ ◆ Արտը սեյրակ է բուսեր։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Բողկը որքան սեհրակ ըլնի, էնքան գլուխը մենծ կը բռնե։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
- Մուշ՝ սաղր, ոչ խիտ ◆ Էտ մարթը հ'ելավ, ըսավ՝ «Կայնի էրթամ, էտ թփերեն քաղեմ, կապեմ իմ օտներու տակ, հ'ելլիմ ջրի սեյրակ տեղը, փորձեմ տեսնիմ, կը սկնիմ, թե՞ չէ»։ Հժհք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։