Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սեյ•րա•նա•տեղ

Մոկս՝ զբոսավայր՝ զբոսատեղի ◆ Անձրևը խերն ա, Արևը մերն ա, Երկինքը սեյրանատեղն ա։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ) ◆ Յիփ դուն սեյրանգահըն կէհաս օչով այնումըտ չէ գալիս։ (Սայաթ-Նովա) ◆ Իմ խոր սեյրանատեղ կ'էրթամ, մեչիր կ'անիմ։ Սասնա ծռեր ◆ Մենք տ'էրթանք սեհրանգեն սեհր անիլու։ Ահ
լավ դիրք ունեցող, տեսարժան ◆ Քռի ափնիրը տաշած քարերով դեվիր է բերած ու սեյրանգահ տեղիլ սարքած վրեն։ (Գարեգին Սևունց) ◆ -Մի սեհրագահ տեղ կար. - ասավ, խնդրում եմ էս տեղը տաս։ Հժհք

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։