սեվավոր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սե•վա•վոր
- Արարատյան, Կարին, Խարբերդ, Վան, Համշեն՝ սև, սևավուն ◆ Ծովուն խավքմ կեր, անուն էր արոր, վզիկն էր էրկեն, սրտիկն սևավոր։ ՀՊԵ
- սևեր հագած
- սգավոր, դժբախտ ◆ Պուճուր աղջիկ սևավոր։ Ժող
- սև շորեր հագնոկ, կրոնավոր ◆ — ես ու իմ հոգին ․․․ շատ խղճմտանքով մարդիկ են մեր սևավորները։ (Պերճ Պռոշյան)
- ճգնավոր
- Մանազկերտ, Մուշ, Խարբերդ՝ անամոթ, անպատկառ ◆ Էնոքի առար զքաչալ խազարած օր սիրող պահիս, հա, սևավոր անամոթ, կըսե մամ կէրթա թագավորի մոտ։ ՀԺհք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։