սեքիլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սե•լիք
- Վան՝ խեղճ, թշվառ ◆ Ապա ի՞նչ անում, խետ իմ սեֆիլ ծեթկիկ ծաքյերաց։ Աճ. ◆ Չորսն ունի՝ չոլոն, էրկուս ունի էվտի հոլոն, հեչ չունի՝ սեֆիլ Ղարոն։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
- խեղճացած, տխուր-տրտում ◆ Տղան հասկան կը բանը, մոլոր գըյնի ջանը։ Խողճ ու սեֆիլ գուքա տուն։ Հժհք.
- խոնթ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։