Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ Սըխ

Արարատյան, Ղարաբաղ, Հավարիկ, Եվդոկիա, Ամասիա, Կարին, Համշեն, Վան՝ խիտ ◆ Ասլանը ալուրը քամուն կուտա, քամին ալուրը կցրվե, էսոնց ու դևի արանքը արքուխուփ մը մեշեմ կը բուսի՝ Էման սըխ մեշա, օր ճղեներու արանքով խուշն էլ չեր կրնա անցնի։ ՀԺհք ◆ Լավ, սըխ մխել կուտա, մեջքը կը կապե։ ՀԺհք
պիրկ, սեղմ ◆ Դոշը կոճակով սըխ, պինդ կոճկված էր։ (Խաչատուր Աբովյան)
մտերիմ, շատ մոտիկհարաբերությունների մեջ եղող ◆ (Էս տղեն) Դունա թաքավորի տղի հետ շատ սըխ ին, որ մի հրոպպա հիրար տեմն չին, սրտները էթըմ էր։ ՀԺհք
Արարատյան, Ղարաբաղ՝ ուժեղ, պինդ, ամուր ◆ Ամմա վեր մարթն ա, սըխ կրկուփ եկած նստում ա։ ՆԼՂԺբ
Համշեն՝ կանաչ եգիպտացորենի ցողունը իր տերևներով, որ քաղհանի ժամանակ հեռացվել է
Արարատյան՝ մոտ, մոտիկ ◆ սրանց դենը էդ կնկահեննա լավ սըխ բարեկամանում ա։ ՀԺհք

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։