սիքա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սի•քա 

  1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Վան՝ դրոշմ, դաջ (հատկապես փողի վրա դրոշմված տառերն ու նշանները) ◆ Փողի սիքեն ճանաչողը ոչ հոգի ունի, ոչ հավատ։ԽԱ

◆ Վիճակ վիճակ, ոսկե կոճակ, Մամս բերեր յոթն կտրճակ. Ոլորտեն դուքնե դուքան, զարկեն ոսկիե սիքան։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Քասիբ քուսոբի ջուբումն էլ սիքքա (փող) կըմնա։ (Խաթաբալա)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։