Jump to content

սլլեցնել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ս(ը)լ•լե•ցնել 

  1. Թբիլիսի՝ սուր փչելով շարժել, տատանել (քամու մասին) ◆ Մեկ բարակ քամի՝ բազի բազի վախտ փչում, ծառերի տերևները սլլացնում, ժաժ էր քցում։ Խա
  2. սահեցնել ◆ Գուզի՞ս քսան ու օխտն դուս բերիմ... սլլեցու, էլի։ Գս
  3. կամաց՝ աննկատելի գողանալ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։