սմսմա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ս(ը)մ•ս(ը)•մա 

  1. Վան՝ հինածը ազդեբից երկուսի բաժանելու տեղում անցկացված փահտ, որից կախված է կարոճիկը, որը ծառայում է թելերը մաքուր պահելուն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։