սնգռտալ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սըն•գըռ•տալ 

Նոր Ջուղա՝

1. Նոր Ջուղա՝ զկռտալ
2. Սեբաստիա, Դերսիմ, Համշեն՝ ցրտից դողդողալ
3. Մուշ, Սասուն՝ հեկեկալով լաց լինել ◆ Աղջիկ մե նշանած են, գիկան տանելու, աղջիկ գիլա ու սնգըռտա, արտըսունք կը թափե։ Բնս ◆ Հովիվներ լե չըն կռնա ուրանց պահի, ընդոք լե գիլան ու կը սնգրտան: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
4. որևէ բանի վրա դողդողալ, պինդ՝ ժլատ լինել ◆ Էդ քոսեք շատ հարուստ ու տմաքար կէղնին, օղորմութեն չըն իտի, խեղճի չօգնեն, վըր փարին կը դողեն ու կը սնկռտեն։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։