սոլուղ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɔˈluʁ]
վանկեր՝ սո•լուղ
- Կարին, Համշեն՝ շունչ
- արտաշնչված օդը, բերանի գոլորշին ◆ Էտոր սոլուղը կրակի պես ծառերը էրում էր։ Հժհք
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- սուլուղ անել, Կարին՝
- շունչ քաշել, շնչել
- հանգստանալ, շունչը տեղը բերել ◆ Էստեղ ... նոր ըխթիարները քիչ սոլուղ առան,, պառակ քիչ քնելու։ Հժհք ◆ Նստավ սոլուխն առեց տերտերը, նոր էլավ ժամը։ Ահ
- սոլուղ քաշել, Կարին՝
- շունչ քաշել, շնչել
- հանգստանալ
- սոլուղը ելնել, Կարին՝ ազատ շնչել, ազատ շունչ քաշել ◆ Ասլանի սոլուղն ելավ՝ դևը մնաց մեշի ետևը։ Հժհք
- սոլուղը իրան դուռն առնել, Կարին՝ լեղապատառ մինչև իրենց տուն վազել, շունչը իրենց դռանը առնել ◆ Լծից օրա չի արցըկըմ տերտերին, տերտերը սոլուղը մեջ գլուխ իրան դուռն է առնըմ։ Ահ
- սոլուղը կտրել, Կարին՝
- շունչը կտրվել, դժվարությամբ շնչել
- մեռնել
- համբերությունը հատնել
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։