սոմոն
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɔˈmɔn]
վանկեր՝ սո•մոն
- Խարբերդ, Բալու, Վան՝ փռում թխված կլոր ուռուցիկ հաց, փռան հաց ◆ Հինգ հոգով ռսի սև սոմինը դրիր կրծին կը ու բաքլային կը թե յարաբ զանգին դրկիցը ուտելու բան պիտի դրկե։ (Խաթաբալա) ◆ Վեր կալավ պտրհանից մի եքա սոմի մի դուռում արեց ու կերավ։ Հժհք
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։