սոմոն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սո•մոն 

  1. Խարբերդ, Բալու, Վան՝ փռում թխված կլոր ուռուցիկ հաց, փռան հաց ◆ Հինգ հոգով ռսի սև սոմինը դրիր կրծին կը ու բաքլային կը թե յարաբ զանգին դրկիցը ուտելու բան պիտի դրկե։ (Խաթաբալա) ◆ Վեր կալավ պտրհանից մի եքա սոմի մի դուռում արեց ու կերավ։ Հժհք

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։