սովածին
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɔvɑˈt͡sin]
վանկեր՝ սո•վա•ծին
Ածական
- (նորբ․) սովից, սովի պատճառով առաջացող ◆ Ես-անհունների մեջ նետած միտքս՝ որպես սովածին գայլականչ․․․ Երկունքից առաջ, բարեկամ չափավորում եմ խռովքն իմ հոգու։ Պարույր Սևակ
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։