Jump to content

սուտի

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սու•տի 

  1. Ղարաբաղ, Գանձակ՝ տե՛ս սուտանց ◆ Տա թաքուն մըտանըին հանըմ ա, պըռնըմը խուփ արած… ծըեռը քըցըմ ա աուտըի կուլըի ըռիխիցը համ փըռնըմ ա, համ մըտանին թաքուն քըցըմ ճըրի մեչը։ Հժհք ◆ Ասըմ ա. «Դայի ջան, մին- մին սուտըի ասա, պան չիկա»։ Հժհք

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։