սուրութիկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սու•րու•թիկ
- Մուշ՝ տե՛ս սուրոլիգ ◆ Մեկ մե՝յոտից գլուխ քըռջ հագած, գլխին թղթե սուրութիկ պոպոզ, յերեսներն ալուր քսած, քարով ու կոշտով ծեծված՝ ուրին կը թալե սիմոնի տուն։ Հարսանիքի աղվեսն է։ Բնս
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։