սուրուղ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սու•րուղ
- Մուշ՝ սրածայր իր՝ առարկա
- սուր ծայր ◆ Խլաթցիք լե ազգար ժողվեցին, ու պատան կապեցին ուր դեմ, ու սելերով մադարիս շինեցին, կռիվ կցեցին։ խանդունդ խանըմ զըմզըրըղիս սուրուղը կը զարկեր՝ զպատան կը քակեր, ու զսելեր կը թալեր երկու սհաթվան ճամբա։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
- գավազան, ձող
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։