ստեպուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ս(ը)•տե•պուն 

  1. Կարին, Վան՝ հետո, այնուհետև, դրանից հետո ◆ Ստեփուն թակավորն ուր լաճուն կասի։ Էլի կնա տե, ո՞ր թակավորի ախչկան կը խավնես, ուզեմ քե խամա։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
  2. վերջիվերջո
  3. նորից

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։