Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ (ը)ս•տո•յի•կա•կա•նութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

հին աշխարհի (հուն-հռոմեական) փիլիսոփայական ուղղություն, որն իր առջև խնդիր էր դնում կառուցել բարոյագիտությունը աշհարհում տիրող անհրաժեշտության գիտակցական ենթարկման հիմքի վրա և պահանջում էր մարդու իշխանությունը կրքերի վրա
ստոյիկյան բնույթ ունենալը, ստոյիկյան բնույթ
(փխբ․) տոկունություն, ժուժկալություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։