սրբաբերնել
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɾbɑbɛɾˈnɛl]
վանկեր՝ ս(ը)ր•բա•բեր•նել
- Մուշ՝ մի բան թաքուն ուտել՝ անել ու բերանը սրբել մի կողմ կանգնել, թաքուն ուտել՝ գաղտնի անել ու անտեղյակ ձևանալ ◆ Աղվես կուտե, կը սրբաբերնի, կանի մե կողմ։ Հժհք ◆ Մկա-մկա լե, օր մարդ յա կնիկ գողտուկ բան մե վերցու ուտե, սրբաբերնի կանի մեկ դին, կըսին՝ «Սիսըռկեր հարսն է, ըսկի բանե խաբար չունի»։ Հժհք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։