սրբավանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɾbɑvɑŋkʰ]
վանկեր՝ ս(ը)ր•բա•վանք
Ածական
- (նորբ․) սուրբ տաճար` վանք, սրբատաճար ◆ Ո՛վ Նիագարա, քո հորձանքի մեջ Տակովդ արե՞լ ես սրբավանք մի պերճ։ Հովհաննես Շիրազ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։