սրբտուք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɾbtukʰ]
վանկեր՝ ս(ը)րբ•տուք
- Սեբաստիա՝ տուն տեղը սրբել մաքրելը (պատերի փոշին առնելը, հատակը լվանալու և այլն), տան մաքրության վերաբերող գործեր
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։