Jump to content

սրտառուչություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [sɾtɑrut͡ʃʰutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ս(ը)ր•տա•ռու•չու•թյուն 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. սրտառուչ լինելը, սրտառուչ արարք՝ վերաբերմունք ◆ Եվ ձայնը, այն սարսռեցնող ձայնը դեռ հնչում է ականջի մեջ, դեռ թրթռում է նա իր բոլոր այլանդակությամբ և սրտառուչությամբ: Վրթանես Փափազյան

Հոմանիշներ

[խմբագրել]

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Թարգմանություններ

[խմբագրել]