վայրատել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɑjɾɑˈtɛl]
վանկեր՝ վայ•րա•տել
Բայ
- (նորբ․) վայրից` տեղից անջատել` կտրել ◆ Նրան զրկեցին իր հոգուց` վայրատելով այդ հոգին և տարաբնակեցնելով այդպես։ Պարույր Սևակ
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։