Jump to content

վեհաճակատ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [vɛhɑt͡ʃɑˈkɑt]

վանկեր՝ վե•հա•ճա•կատ 

Ածական

  1. (նորբ․) վեհ՝ հպարտ ճակատ ունեցող ◆ Ահա գալիս է նա, Նա՝ քո բիբլիական ճամփորդը վեհաճակատ։ Ռազմիկ Դավոյան

Աղբյուրներ

[խմբագրել]