Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վե•րա•բե•րա•կան

Գոյական

վերաբերմունք արտահայտող, պարունակող
բառահարաբերություն արտահայտող (լեզվբ․)
նախադասության անդամի հետ քերականորեն չկապված և իրադրական բնույթ ունեցող բառ կամ կապակցության (երբեմն՝ նախադասություն), որ արտահայտում է մտածական-դատողական՝ անձնային-գնահատողական կամ եղանակավորող վերաբերմունք ասույթի՝ նախադասության, կամ նրա մի մասի՝ որևէ անդամի կամ բովանդակության նկատմամբ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հ․ Լ․ Զաքարյան, Կետադրական բառարան․ Ուսումնական տեղեկատու, Երևան, «Զանգակ», 2013 — 240 էջ։