վերավշտուկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vɛɾɑvʃˈtuk]
վանկեր՝ վե•րա•վ(ը)շ•տուկ
- Վան՝ հարևանցի կերպով, իմիջիայլոց ◆ Գործը վերավզտիկ չեն անե։ (Ձեռագիր) ◆ Մի անգամ վերավզտուկ կարդալով դասը չեն կարող սովորել։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։