Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ վեր•գի

Մուշ՝ հարկ, տուրք ◆ Ձեր թագավորական վերգին տվեք։ Հժհք ◆ Ողջ Կարբու մհալին վերգու հավաքող ա նշանակվել։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Դավի՛թ, քի ղուրբան, վերգի խորոտ չափա։ Սասնա ծռեր ◆ Երկայն հասակով Տլոն՝ քուրդ Շեխլիի մուխթար եղեր է ըսե։ Վերկի և կամ ուրիշ գործ մը ունենալու ըլլա, թող գա իս տեսնե։ (Հակոբ Մնձուրի) ◆ Ձիկ իրեք տարի ժամանակ տու, որ ես քո ուզած վերկին տամ։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան) ◆ Արա՛բ, ի՜նչ վերկու, ի՜նչ բան ..և վերկո՞ւ լե գուզե թագավոր։ Հժհք

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։