Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վեր•նակ

Գոյական

երկանքի վերևի քարը
շարժական գլան ոստայնանկի գլխի վերև, որի վրայով ոնցնում են գործելու թելի առէջքները
հատուկ նպատակով բարձր սյուների վրա կառուցված փոքրիկ խուց կամ հարթակ, աշտարակ, բարձրակ ◆ Հորատման վերնակ, Պարաշյուտի վերնակ

Բաղադրյալ բառեր
վերնակալ վերնակամար վերնական

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։